၀ါရွင္တန္ ကြန္ဆန္ဆပ္

၀ါရွင္တန္ ကြန္ဆန္ဆပ္ နိဒါန္း ဒီကေန႔ေခတ္မွာ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲ ႏုိင္ငံေတြဟာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္မႈပုံစံကုိ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ပုံစံထက္ပုိၿပီး ႏွစ္ၿခဳိက္လုိ လားသေဘာက်လာၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္က တ႐ုတ္ဟာ အျခားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ျပည္တြင္းေရးမွာ ဝင္မစြက္ဘူး။ သူကုိယ္တုိင္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ က်င့္သုံးေပမယ့္ အျခားႏုိင္ငံေတြကို မတင္ပုိ႔ဘူး။ စီးပြားေရး နယ္ပယ္မွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္က်င့္သုံးတယ္။ စီးပြားေရးကုိ စီးပြားေရး ဆန္ဆန္ပဲ ဆက္ဆံလုပ္ကုိင္တယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ တ႐ုတ္ရဲ႕ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္မႈ ပုံစံဟာ အျခားႏုိင္ငံေတြ အထူးသျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံေတြ ကုိ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိတယ္။ ဒီတ႐ုတ္စီးပြားေရး ပုံစံက အေမရိကန္ႏုိ္င္ငံရဲ႕ ဝါရွင္တန္ ဆႏၵသေဘာထား ဒါမွမဟုတ္ ဝါရွင္တန္ ကြန္ဆန္ဆပ္- Wachington Consensus လုိ႔ ေခၚၾကတဲ့ အေတြးအျမင္ အယူအဆကုိ ကမၻာ့စီးပြားေရး...

Read More

နက္စ္ေကာ္ဖီ

ဇီးခ်ဥ္ကုန္းဟာ နာမည္နဲ႔ လုိက္ေအာင္ပဲ ဇီးခ်ဥ္ပင္ေတြ ေတာထေနတဲ့ ႐ြာကေလး။ အနီးဆုံးက ေက်ာင္းစုဆုိတဲ့ တုိက္နယ္အဆင့္႐ြာနဲ႔ကိုပဲ ေလးမိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေ၀းတယ္။ ေရလည္းရွား၊ ေနလည္း ပူ၊ ဖုန္လည္းထူတဲ့ ႐ြာတစ္႐ြာလုိပါပဲ။ သိပ္ေတာ့ မထူးဘူး။ ေခါင္တယ္၊ ဆင္းရဲတယ္၊ အိမ္ေျခနည္းတယ္။ ဇီးခ်ဥ္ကုန္းက လူေတြဟာ ပစၥည္းပစၥယေလး ၀ယ္ခ်င္လုိ႔၊ ဥပုသ္သီတင္းေလး ေဆာက္တည္ဖုိ႔ မုန္႔ေလး ပဲေလး၊ စားစရာ ေသာက္စရာေလး ၀ယ္ခ်င္ရင္ ေက်ာင္းစုကုိပဲသြားရတယ္။ ႐ြာမွာက ေစ်းရွိတယ္ဆုိ႐ံုကေလးပဲ ရွိတာကုိး။           ဒါေပမဲ့ ႐ြာမွ ျဖစ္လာၿပီဆုိေတာ့လည္း စက္ဘီး ျပင္ဆုိင္ကေလး ရွိတယ္။ ဆံပင္ညႇပ္ဆုိင္ကေလး တစ္ဆုိင္ရွိတယ္။ ႐ြာသားတစ္ခ်ဴိ႔စုိက္တဲ့ ၾကံခင္းေတြ ရွိေတာ့ ၾကံရည္ဆုိင္ကေလး တစ္ဆုိင္ရွိတယ္။ ေနာက္ ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ ခ်ဳိဖန္ဖန္ အရသာရွိတဲ့ အုတ္နီခဲေရာင္ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္တစ္ဖလား ရႏိုင္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေလး...

Read More

ဒါ အကုန္ပဲလား

ဖ်ားနာေဆာင္(၃)တြင္ ကၽြန္ေတာ္လူနာေစာင့္လုပ္ခဲ့စဥ္က ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူနာႏွင့္ တစ္ခုတင္ေက်ာ္ ၀ဲဖက္ကုတင္က လူနာတစ္ေယာက္ကို ေကာင္းစြာမွတ္ျမင္မိေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူနာႏွင့္ ကပ္လ်က္ခုတင္မွာ လူနာမရွိေသခုတင္လြတ္ ျဖစ္သည္။ နံနက္ပိုင္းကပင္ ထိုခုတင္မွ လူနာသည္ ေဆးရုံမွ ျပန္ဆင္းသြားခဲ့ၿပီဟု သိရသည္။ ထိုလြတ္ေနေသာခုတင္၏ ၀ဲဖက္ခုတင္မွာ လူနာတစ္ဦးရွိသည္။ အသက္အရြယ္ ခပ္ၾကီးၾကီး၊ အသားခပ္ညိဳညိဳ၊ ခပ္ပိန္ပိန္၊ ကိုယ္ေရစစ္သည္။ နာမက်န္း ျဖစ္ေနခဲ့ေသာရက္တို႕က ရွည္ၾကာခဲ့ဟန္တူသည္။ ကိုယ္ခႏၵာမွာ ပိန္လွီလွ်က္ မ်က္တြင္းမ်ားက ခ်ိဳင့္၀င္လွ်က္ရွိသည္။ ေန႔လည္ခင္း အခ်ိန္ေလာက္က သူ႕လက္ေမာင္းေသြးေၾကာမွတစ္ဆင့္ သူ႕ခႏၥာကိုယ္ထဲသို႔ ေသြးတစ္ပုလင္းသြင္းခဲ့တာ ကႊန္ေတာ္ သတိထားမိသည္။ လူနာသည္ မွိန္းေနရာမွ မ်က္လံုးမ်ားကိုဖြင့္၍ မ်က္ႏွာၾကက္ကို တိတ္ဆိတ္စြာ ၾကည့္ေနေလသည္။ ႀကံဳလွီေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ သူ႔ခႏဓာကိုယ္က လူနာခုတင္ထက္မွာ အသံုးမ၀င္ေတာ့ေသာ...

Read More

စာအုပ္ႏွင့္ လူ

သူ႔ပံုပန္းကအၿငိမ္းစား ပါေမာကၡႀကီးတစ္ဦး အသြင္ႏွင့္တူ၏။ ေဖြးေဖြးျဖဴ၍ ၿဖီးသင္ေလ့ရွိဟန္မတူေသာ ဆံပင္မ်ားက ကုပ္ထိလုနီး ရွည္လ်ားစြာျပန္႔က် ေနသည္။ ရႈံ႕တြတြသူ႔မ်က္ႏွာ နီစပ္စပ္ေပၚတြင္လည္း မွဲ႕ေျခာက္ႏွင့္ အေရးအေၾကာင္း အတြန္႔မ်ားျပည့္ႏွက္ေန၏။ သူ႔ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြြၽန္ေပၚတြင္ အၿမဲရွိ ေနတက္သည့္ အေ၀းအနီးၾကည့္ႏိုင္ေသာ အနက္ေရာင္ ေကာ္ကိုင္းမ်က္မွန္သည္လည္း သူ႔နည္းတူ အ္ိုမင္းေန ေလၿပီ။သူ႔ေခါင္းတြင္ စြပ္ထားရာတြင္ ၿမဲျမန္ေစရန္ ထိုမ်က္မွန္၏ ကားေနေသာ ကိုင္းႏွစ္ဖက္အဖ်ားကုိ သားေရႀကိဳးႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ ဆက္သြယ္ထား၏။ အစိမ္းေရာင္ ဘန္ေကာက္လံုခ်ည္တစ္ထည္ႏွင့္ အေရာင္လြင့္ ပ်ယ္စျပဳေနေသာ တိုက္ပံုအကၤ် ီ အနက္ႀကီးတစ္ထည္တို႔မွာ သူ ၀တ္ေနက် အဆင္အယင္မ်ား ျဖစ္၏။ ကိုင္းေနေသာ သူ႔ခါး ေၾကာင့္ ေရွ႕ကုိငိုက္တြဲက်ေနသည့္ တုိက္ပံု အက်ႌအနက္ႀကီးမွာ သူ႕ကိုယ္ႏွင့္စာလွ်င္ အေတာ္ပင္ ဖားလ်ားပြေယာင္းေနသည္ဟု ထင္စရာရိွ၏။ သူ႔ပခံုးေပၚမွာ လြယ္လာတက္ေသာ...

Read More

သစၥာနီ

ပင္လယ္ကမ္းေျခတြင္ ရပ္၍ သင့္လက္ပတ္နာရီကို ခၽြတ္ကာ ပင္လယ္ထဲသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ေသာအခါ သင္ဘာမ်ား ဆံုးရႈံးသြားပါသနည္း။ သင့္ လက္ပတ္နာရီလား..... အခ်ိန္ကာလလား... ပင္လယ္လား... သင္ကိုယ္တိုင္လား... ဒါမွမဟုတ္ လႊင့္ပစ္ျခင္းလား။ ဒါလီ၏ ေပ်ာ့တြဲေနေသာ နာရီပန္းခ်ီကားေလာက္ ရယ္စရာေကာင္းေသာ ျပက္လံုးကို တစ္ခါမွ ကၽြန္ေတာ္မျမင္ဖူးခဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူသည္ မနက္ျဖန္ မနက္တြင္ ေသဆံုးေတာ့မည္ဟု သိရေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ ရူပေဗဒမတၱာ တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ေသာ အခ်ိန္ကို ကၽြန္ေတာ္ စိန္ေခၚ၍ ရႏိုင္ပါမည္လား။ အိပ္(ခ်္)ဂ်ီ၀ဲလ္၏ ကာလယႏၲရားကို ကၽြန္ေတာ္ ငွား၍ရႏိုင္ပါမည္လား။ ေနရထားကို ဆြဲထားရန္ ဟာႏုမာန္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္၍ ရႏိုင္ပါမည္လား။ အိုင္းစတိုင္း၊ ကာလႏွင့္ အလ်ားဆက္စပ္မႈ၊ အလင္းအလ်င္၊ ႏ်ဴတန္၊ အခ်ိန္ယူနစ္၊ ရီေလတီဗစ္တီ သီအိုရီ၊ ေလာရင့္၏ ကိုၾသဒိနိတ္၊ အမိုနီယမ္ေမာ္လီက်ဴး၏ တုန္ႏႈန္း၊ ေရဒါလႈိင္းျဖင့္တိုင္းတာျခင္း...

Read More

ႏိုင္ငံျခားျပန္

‘ဟဲလို၊ ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါ မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ား’သားလွီးဓားႏွင့္ စဥ္းတီတံုးတို႔သည္ အသံလာရာဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ေသာ္လည္းဘာမွ် ထူးထူးျခားျခား မေတြ႔ ရ။ မီးဖိုေပၚတြင္ ထိုင္၍ ငိုက္ေနေသာ ေရေႏြးအိုးက‘ဘယ္သူလဲကြ ၊ ေစာေစာစီးစီး’‘ကၽြန္ေတာ္ပါ ၊ ဒီ စင္ေပၚမွာေလ’အားလံုးသည္ ေတာက္ေျပာင္သန္႔ရွင္းေနေသာ စင္ေလး၏အေပၚသို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကရာ ေတာက္ပေျပာင္လက္ေနေသာ သံဘူး၀ိုင္းေလးတစ္ဘူးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။စပ္စုတတ္ေသာ သစ္သားေယာက္မက ေမးလိုက္သည္။‘ရွင္ ဘယ္သူလဲ ဟင္’‘ေၾသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိၾကေတာ့ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ဖြားတိုင္းရင္းသား အစစ္ပါဗ်’အားလံုးသည္ မယံုႏိုင္သလို ေငးၾကည့္ေနၾကသည္။ ေရေႏြးအိုးက ခပ္တည္တည္ၾကည့္ျပီး‘မင္းေျပာလို႔သာ ၾကားလိုက္ရတယ္။ မင္းပံုစံကေတာ့ တစ္စက္မွ ဗမာရုပ္နဲ႔ မတူဘူး’သံဘူးေလးက သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္ျပီး‘ဟဲ ဟဲ ၊ ခင္ဗ်ားတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို မယံုသကၤာ ျဖစ္ေနၾကတယ္ ထင္ပါရဲ.။ထင္လည္း ထင္စရာပါပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကလဲ...

Read More

ယာမာဂူခ်ီခင္ေဆြရီသို႔ (ေအာင္ေဝး)

“အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ မိန္းမတကာရဲ႕ မဟာစီးပြားေရးအလုပ္ပဲ” ငါ့ရင္ထဲမွာ ကြဲေၾကရတဲ့အခါ “မမထား” ဝတၳဳထဲမွာပါတဲ့ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕စကား မင္းခံစားေစခ်င္မိတယ္။ မင္းနားလည္ဖို႔ကိုလဲ ငါ့မယ္အလိုရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကဗ်ာဆရာ ငါ့အဖို႔မွာေတာ့ ဒါဟာ တကယ့္အမွား ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ခင္ေဆြရီ ရဲ႕ ဒီမွာ ငါဟာ ဘာေကာင္လဲ ရင္ထဲေမာႏြမ္း မင္းမုန္းစတမ္းဆိုရင္ေလ ပန္းေတြ ကလဲ ငါ့အဖို႔မလွပဲေနလိမ့္မယ္။ ငွက္ကေလးေတြကလဲ ငါ့လက္ထဲက ခြဲထြက္ ပ်ံေျပးသြားလိမ့္မယ္။ ေဇာ္ဂ်ီ ရဲ႕ ေမာင္သစ္ဆင္းကဗ်ာေတြ မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ေမာင္ေခြးဖို႔ကဗ်ာေတြ မင္းမရွိတဲ့အခါ ငါဘာလုပ္ရမလဲကြယ္။ တစ္ရံေရာအခါ မင္းနဲ႔ငါ ကိုယ္ပိုင္ ကဗ်ာ႐ြတ္ဆိုပြဲေလး ဖိုေႏြးရင္ခံုၾက လေရာင္ မံႈပ်ပ်နဲ႔ ညထဲကအလြမ္း ဒဂုန္တာရာ ရဲ႕ “ေငြေလွေပၚက အနမ္း” ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့ၾကရာ ေရြးျမစ္ျပာႀကီးလဲ မစီးဆင္းပဲေနေတာ့မယ္။ မိုးေရထဲမွာေက်းလက္ဟာခ်စ္စရာ မင္းမရွိတဲ့အခါ လယ္ယာေျမႏိုးထ အဖိုးအဘနဲ႔ ရိုးအတဲ့ေသြးခ်င္းသားခ်င္းေတြ ေဝးရင္းျခားရင္း စကားကင္းမဲ့ ေကာက္သင္းနံ႔မဲ့ သက္တံေရာင္မဲ့ ဝါေခါင္ေပ်ာက္ဆံုး တန္ေဆာင္မုန္းမဲ့ ထြန္တံုးပိတ္ပြဲမဲ့ ရိုးထဲကေခ်ာင္းကေလးလည္း ေတးမဆိုပဲေနမယ္။ မိုးမခေတာ ရိုးအေသာတဲ့ ေဟာဟိုက မိုးစိုစိုနဲ႔ လဲလဲၿပိဳၿပိဳ တဲအိုအိုေလးေတြ ေတးမဆိုပဲေနမယ္။ ကဗ်ာထဲမွာ...

Read More