ခင္ဗ်ားထိပ္ေၿပာင္ေနၿပီ။ဖိုတိုဂေရးမ်က္မွန္ေအာက္က ဆင္တစ္ေကာင္ရဲ့မ်က္လံုးနဲ.တူတဲ့ မ်က္ေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြက ႀကယ္ေသနွစ္လံုးလို မြဲၿပာၿပာနဲ.။နားရြက္က ခပ္ေသးေသး။"လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ အရုပ္အဆိုးဆံုးအဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြဟာ နားရြက္ေတြဘဲဗ်"လို.
့ခင္ဗ်ားႀကံဳရင္ေၿပာတတ္တယ္။(ဗင္ဂိုးဟာ သူ.နားရြက္တဖက္ကို လွီးၿဖတ္ပစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ရူးသြပ္လို.မဟုတ္ဘူး။ကပ္ဖကာရဲ့ အဖ်ားခၽႊန္ခၽႊန္နားရြက္ႀကီးေတြကလည္း ႀကည့္ရတာ ရယ္စရာေကာင္းတာပဲ။သိပံၸရုပ္ရွင္ကားေတြမွာပါတတ္တဲ့ တၿခားကမၻာကလာတယ္ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါေတြရဲ့ နားရြက္နဲ.တူတယ္။လူေတြဟာ ရွက္တတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္နားရြက္အတြက္ ကိုယ္ရွက္သင့္တယ္) ခင္ဗ်ားရဲ့လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြကိုေတာ့ခင္ဗ်ားသေဘာက်ပါတယ္။သြယ္သြယ္ေလးေတြ ၿဖစ္တာရယ္၊ အဲဒီလက္ေခ်ာင္းေလးေတြက တဆင့္ ခင္ဗ်ားရဲ့ပါရမီေတြ လင္းၿဖာခြင့္ရတာရယ္ေႀကာင့္ေပါ့။လူက ခပ္ညုပ္ညုပ္။ဒါေပမယ့္ အဲဒီခႏၶာကိုယ္ေလးက အမွဳန္႕ႀကိတ္ထားတဲ့ ကမၻာတစ္ခုရယ္ တိုးလၽွိဳးေပါက္ၿဖစ္ေနတဲ့သဘာ၀ဓမၼတရားရယ္၊ မႀကားေစခ်င္တဲ့ရယ္သံရယ္ကိုလံုလံုၿခံဳၿခံဳ ထုပ္သိမ္းထားဖို.ေတာ့ လံုေလာက္တယ္ဆိုပါေတာ့။
ခင္ဗ်ားအေဖကေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေၿပာမယ္။"ဒီေကာင့္မွာ ငါနဲ.တူတာရယ္လို့ထိပ္ေၿပာင္တာပဲရွိတယ္"လို့၊သူက ခင္ဗ်ားကိုနားမလည္ဘူး။(အမွန္ေတာ့ ဘယ္သူမွနားမလည္ဘူး၊)သားသမီးေတြထဲမွာ အႀကီးဆံုး၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အေပ်ာ့ဆံုးလို႕(ထင္ရတဲ့)ဒီေကာင့္ကို ဘာၿဖစ္လို႕ သူလိုခ်င္သလို ပံုသြင္းလို.မရခဲ့သလဲဆိုတာလည္း သူ့အဖို. အေၿဖရွာမရတဲ့ ပုစၧာတစ္ပုဒ္ ၿဖစ္ေနတာကိုး။ခင္ဗ်ားအေဖက ေပါက္ကြဲလြယ္တယ္။စိတ္ထားနုတယ္။ေဒါသႀကီးတယ္။စိတ္မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘူး။တာ၀န္ကို ေႀကာက္တယ္။နွေၿမာတြန္.တိုစိတ္လည္းရွိတယ္။သူဟာ ပန္းတပြင့္အေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးနဲ.တူတယ္။သူ အရြယ္ေကာင္းေကာင္း၊ဗလေကာင္းေကာင္းတုန္းက ေသးေသးညုက္ညုက္ ေက်ာင္းသားေလးကို(တစ္ေန.က်ရင္ အထက္တန္းစားစာေရးၿဖစ္ေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ.)မႀကာမႀကာ ႀကမ္းႀကမ္းတမ္းတမ္း ရိုက္ဖူးသူ။သူဟာ တၿခားဖခင္ေတြလိုပါဘဲ။သားသမီးကိုေမြးၿမဴဖို.ထက္ စည္သြတ္ဘူးစက္ရံုမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူလုပ္ဖို ့ပိုသင့္ေတာ္တဲ့လူေပါ့။
အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားအေဖမွာ အသင့္အတင့္ေကာင္းမြန္တဲ့ ဒုတ္ေကာက္တစ္ေခ်ာင္းရွိတယ္။အသင့္အတင့္ေကာင္းမြန္တဲ့ ဇနီးတစ္ေယာက္ ရိွတယ္။အသင့္အတင့္ေကာင္းမြန္တဲ့ သားသမီးငါးေယာက္ ရိွတယ္။(အဲဒါကို သူက ကံေကာင္းတယ္လို့ ထင္မွာေပါ့)။အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားအေဖဟာ တခါတေလ ကေလးေတြနဲ.ကစား၊တခါတေလ သီခ်င္းနားေထာင္၊တခါတေလ ဥပုသ္ေစာင့္၊တခါတေလ ေခြးေတြကို ေလးခြနဲ.ပစ္၊တခါတေလ ေသြးတိုး။မ်ားေသာအားၿဖင့္ ပက္လက္ကုလားထိုင္တစ္လံုးမွာ(အဲဒီကုလားထိုင္ကလည္း သူလိုခပ္အိုအိုရယ္)ပုတီးတစ္လွည့္၊ေဆးေပါ့လိပ္တလွည့္ လက္ကကိုင္ကာ ထိုင္ရင္း သိန္းထီ မပ်က္မကြက္ထိုးကာ မၿဖစ္ခဲ့ရတာေတြနဲ. မၿဖစ္နိုင္တာေတြကို စိတ္ကူး လြင့္ေမ်ာေနတတ္တဲ့ အရင္ကလိုပဲ စိတ္ကိုမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေသးတဲ့ အသက္ ၇၀ အရြယ္လူအိုႀကီးေပါ့။
ခင္ဗ်ားအေမကေတာ့ စစ္ၿပီးေခတ္မွာ လူလားေၿမာက္လာတဲ့ တၿခားလူေတြလိုပဲ ေရွ့မေရာက္ ေနာက္မေရာက္သူ။စာေရးတတ္ ဖက္တတ္ရံုဆိုေတာ့ အၿမင္က်ဥ္းတယ္။သားသမီးေတြကို ခ်စ္ပံုရေပမဲ့ ဆံုးမစကားေၿပာရာမွာ ႀကမ္းတမ္းတယ္။ၿပကၡတိန္မ်က္နွာဖံုးပံုေတြကို ထရံမွာတုတ္ေခ်ာင္းနဲ. ထိုးကပ္တတ္သူ။(ခင္ဗ်ား ခဏခဏ ဆုပ္ၿဖဲပစ္ရတယ္။)အိမ္ေရွ့မွာ ခ်ဥ္ေပါင္ပင္ စိုက္တတ္သူ။သတင္းစာက နာေရးေႀကာ္ၿငာဖက္သူ၊(ခင္ဗ်ားစိတ္ပ်က္တဲ့)သူရႆတီ ကိုးကြယ္သူ။အသံုးအစဲြ လက္ဖြာၿပီး အတန္အသင့္စိတ္မာသူ။
အဲဒီခင္ဗ်ားအေမကေတာ့ ေဆးလိပ္မေသာက္၊အရက္မေသာက္၊ မိန္းမ မယူတဲ့ သိမ္သိမ္ေမြ.ေမြ. အမူအရာရိွတယ္လို႕ထင္ရတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ့ ပါးစပ္က တခါတေလ သင္တုန္းဓားထုတ္တဲ့စက္ရံုလို. ထင္ရေလာက္ေအာင္ ေခ်ာက္ခ်ားစရာ အယူအဆေတြနဲ. စကားလံုးေတြ ထြက္လာတတ္တာႀကားရင္ နားမလည္နိုင္ဘူးေပါ့။(အံ့ဩပံုေတာ့မရပါဘူး)သူ မဖက္တဲ့ ခင္ဗ်ားဖက္ေနတဲ့ စာအုပ္စင္ထဲက စာအုပ္ေတြကမ်ား သူေမြးထားတဲ့သားကို ဖ်က္စီးပစ္လိုက္သလားလို. သံသယပြားေကာင္းပြားမယ္။
ခင္ဗ်ားရဲ့ညီ ညီမေတြကလည္းဒီလိုပါပဲ။သူတို့ေရွ့မွာ အေဖနဲ.အေမကို (ဘယ္လိုစကားစပ္တည့္ သြားတယ္မသိဘူး)ခင္ဗ်ားက "မိဘေမတၱာဆိုတာလည္း ပုထုဇဥ္ေမတၱာမို. ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ဖံုးလႊမ္းေနလို. မခိုင္မာေႀကာင္း၊ဘုရားရွင္ရဲ့ ေမတၱာနဲ.တစ္တန္းတည္းထားၿပီး ေၿပာဆိုေနႀကတာဟာ မွားယြင္းေႀကာင္း" အေလွ်ာ့မေပးတမ္း ေၿပာေနတာႀကားေတာ့ စိတ္ပ်က္ႀကတာေပါ့။မိဘကို စိတ္မေကာင္းေအာင္ ဒီလိုမေၿပာသင့္ဘူးလို ့ သူတို.ထင္မွာပဲ။သူတို.က ဒီေနရာမွာ ခင္ဗ်ားထက္ ပိုၿပီးလိမၼာတယ္။သူတို.ဟာ ရိုးသားတယ္။(ေဆးလိပ္ေတာင္မွ ဘယ္သူမွ မေသာက္တတ္ႀကဘူး)မရိုင္းပ်တဲ့ ပညာတတ္ေတြဆိုပါေတာ့။သဘာ၀သိပ္မက်တဲ့(ဘ၀မွာ တကယ္အသံုးမ၀င္တဲ့)အမ်ားသံုးေခတ္မီ အယူအဆေတြလည္းရိွႀကတယ္။အရာရာကို သူမ်ားႀကည့္ၿမင္သလို ႀကည့္ၿမင္ၿပီး သူမ်ားေၿပာဆိုသလိုလည္း ေၿပာဆိုတတ္ႀကတယ္။(အဲဒီလို ေနထိုင္တာက ေလာကမွာ အႏၱရာယ္လည္းကင္း၊လြယ္လည္းလြယ္တာကိုး)ခင္ဗ်ားကေတာ့ သေဘာမက်ဘူး။
သူတို့ကို လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚေစခ်င္တယ္။သဘာ၀က်တဲ့ ဆင္ၿခင္ဥာဏ္မ်ဳိး ရွိေစခ်င္တယ္။ဒါေႀကာင့္လည္းလိုအပ္ရင္သူတို.နဲ. အတိုက္အခံေၿပာတာပဲ။သူတို.ကလည္း သူတို.အစ္ကိုႀကီးအေပၚ မ်ဳိးမတူတဲ့ အိမ္ေမြးသတၱ၀ါတစ္ေကာင္လို သေဘာထားတဲ့အခါလည္းရိွမွာေပါ့။တခါတေလလည္း ခင္ဗ်ားအတြက္ဂုဏ္ယူခ်င္ယူႀကမယ္။ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့ရိွတယ္။အဲဒါ ခင္ဗ်ားကို နားမလည္ဘူးဆိုတာပဲ။
ခင္ဗ်ား မိတ္ေဆြဆိုတဲ့လူေတြ ကလည္း ဘာထူးလဲ။တစ္ေယာက္ကဆို ဒီလူဟာ "သမၼက်မ္းစာရယ္၊ကင္းမလက္မည္းရယ္၊မိုးတိမ္ရယ္ ေရာေမြထားတဲ့လူပဲ" လို႕ေၿပာခဲ့တာပဲ။ခင္ဗ်ားကေတာ့ၿပံဳးမယ္။ခင္ဗ်ားရဲ့အဘိဓာန္မွာမိတ္ေဆြဆိုတဲ့ အနက္ကိုဖြင့္ရင္ အကူအညီေတာင္းတဲ့သူ လို.ပဲ အဓိပၸါယ္ရတယ္မဟုတ္လား။လမ္းစရိတ္တဲ့။ေဆးဖိုး၀ါးခတဲ့။ထမင္းဖိုးတဲ့။အဲဒီအထဲမွာ အဆိုးဆံုးက တန္ဖိုးၿဖတ္ရခက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ. အက်ဳိးအႀကာင္းမဲ့တရားေတြ ေရာပါသြားတတ္တာပဲ။ခင္ဗ်ားက သဘာ၀က်တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ေခါင္းကိုၿဖတ္ေပးလိုက္ဖို. ၀န္မေလးတဲ့သူ။အဲ...သဘာ၀မက်ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘြားေအကိုေတာင္ ယပ္ခက္ေပးဖို.ၿငင္းမယ့္သူ။
လူတစ္ေယာက္ရဲ့ဘ၀မွာ တာ၀န္ေတြက အမ်ားသား။ကိုယ္ခႏၶာထဲကို၀င္လာနိဳင္တဲ့ နွာေစးေခ်ာင္းဆိုးၿဖစ္တဲ့ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးရဲ့ အႏၱရာယ္ကအစ ကမၻာေၿမႀကီးရဲ့ၿပင္ပေလထုအလႊာၿဖစ္တဲ့ အိုဇုန္းလႊာပ်က္စီးမွာကို ကာကြယ္ေနႀကရတယ္မဟုတ္လား။ဒီအထဲမွာ ကိုယ့္ဘ၀ကိုေတာင္ တာ၀န္မယူနိုင္တဲ့လူေတြက ခပ္ၿမင့္ၿမင့္အေႀကာေလွ်ာ့တဲ့ အလုပ္(အနုပညာကို တာ၀န္မဲ့ခြင့္လိုင္စင္တစ္ခုလို ကိုင္စြဲေနတာေတာ့ ခြင့္လြတ္စရာမရိွဘူး။လူတိုင္းဟာ ခင္ဗ်ားအလုပ္လုပ္သလို လုပ္နိုင္ပါတယ္။ဥပမာ-ခပ္ေပါေပါ ၀တၳဳေတြကိုေရး၊ ေရာင္းစားတာမ်ဳိး။ေႀကာက္လန္.မသြားပါနဲ.။အဲဒါဟာစာေပ မဟုတ္ပါဘူး။ဖ်ာရက္ေရာင္းသလို၊ တံၿမက္စည္းလုပ္ေရာင္းသလိုေပါ့။တစ္ခါက ခင္ဗ်ားေၿပာသလိုေပါ့။ "(တေရးနိုးထ ဘယ္ဘက္ေၿခမကို မင္တို.ၿပီး ေနာက္ၿပန္ေရးရင္ေတာင္ ၿဖစ္တဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးေတြေလ)"ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားလုပ္သလို မလုပ္ဘဲလည္း ေနနိုင္ပါတယ္။ဘယ္လိုဘဲေနေန ကိုယ့္ဘ၀ကိုတာ၀န္ယူရဲတဲ့ သတိၱေတာ့ ရိွဖို.လိုတာေပါ့။ၿမိဳ့မၿငိမ္းရဲ့ သတိၱမ်ဳိးေလာက္မွ မရိွရင္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မေၿပာႀကပါနဲ.။ခင္ဗ်ားက "အနုပညာဆိုတာ တံေတြးေထြးတိုင္းေတာင္ ပါသြားတတ္တဲ့အရာလို့ ထင္တဲ့သူ မဟုတ္လား။အဲဒီလူေတြ စာမေရးခင္ အရင္ဆံုး သူတို့ဦးေနွာက္ေတြကို တံေတာင္ဆစ္ေရာက္ေအာင္ ခြဲစိပ္ကုသေပးဖို့ လိုတယ္။"လို.ေၿပာတတ္တယ္။ တၿခားသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သနားတတ္သူ။အနုပညာသမားဆိုတာ ယိမ္းသမလည္းမဟုတ္၊ အရန္မီးသတ္တပ္ဖြဲ.၀င္လည္း မဟုတ္လို. ညီညႊတ္စရာမလိုဘူးလို. ေၿပာတတ္သူ၊ ေတာ္စတိြဳင္းရဲ့ စစ္နဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၀တၳဳကို ခပ္ညံ့ညံ့လို. သတ္မွတ္သူ၊ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီ ၀င္ဖူးတာနဲ. ေဘာလံုးကန္ဖူးတာေႀကာင့္ ကမူးရဲ့၀တၳဳေတြဟာ ဖက္စရာမလိုဟု မွတ္ခ်က္ခ်သူ။ဗစ္တိုးရီးယား ဒီစီကားကို အီတလီသုခလို့ ေလွာင္တတ္သူ။ၿမန္မာၿပည္က ပန္းခ်ီၿပခန္းေတြထက္ နိုင္ငံၿခားၿဖစ္ ရွပ္အက်ီၤေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြကို ပိုမိုတြယ္တာသူ(အဲဒီဆိုင္ကေလးေတြက ဒီဇိုင္းေတြကအာရံုကို ပိုလတ္ဆတ္ေစတယ္။)စာေပေလာကမွာ ဆရာေခၚစရာ မထားသူ။ယံုႀကည္မွုအတြက္ တစ္ကမၻာလံုးကို ဆန့္က်င္ဖို. ဘယ္တုန္းကမွ ၀န္မေလးသူ။
ခင္ဗ်ားက ဘ၀ရဲ့ ေလကြယ္ရာအရပ္မွာ တစ္သက္လံုး(ခင္ဗ်ားအေဖလို၊ၿပီးေတာ့ တၿခားသူေတြလို) ေက်ာက္ခ်ကပ္ခိုခ်င္တဲ့ သူမွမဟုတ္ပဲ။ပင္လယ္ၿပင္က်ယ္သမွ် ရြက္လႊင့္ၿပီး ကၽြန္းအသစ္ရွာခ်င္တဲ့သူ။ ခင္ဗ်ားဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေက်ာင္းေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္ေတြကို ကဗ်ာေရးပစ္တယ္။အတန္းထဲမွာ ဆရာနဲ. ရန္ၿဖစ္တယ္။ေက်ာင္းေၿပးတယ္။အိမ္ကလည္း ေၿပးတယ္။ပန္းခ်ီဆြဲတယ္။ စစ္တုရင္ ကစားတယ္။လၹက္ရည္ဆိုင္နဲ.ရုပ္ရွပ္ရုံမွာ အခ်ိန္ကုန္တယ္။အားလံုးကို သေရာ္ေတာ္ေတာ္ စကားေၿပာတယ္။အယူအဆကလည္း ေနရာတကာမွာ ကန္.လန္.လို.ဆိုရမယ္။(လူအမ်ားစုနဲ. ဘယ္ေတာ့မွ သေဘာထားခ်င္းမတိုက္ဆိုင္ဘူး)ခင္ဗ်ားဟာ ဒုစရိုက္မွာ ေပ်ာ္ေမႊ.တဲ့ မိုက္ကန္းေပါ့သြမ္းသူ မဟုတ္ဘူး။ဒါေပမဲ့ ပံုစံကိုက္လိမၼာသိမ္ေမႊ.သူေတာ့လည္း မဟုတ္ၿပန္ဘူး။(သဘာ၀တရားအတိုင္း ၿဖစ္ေပၚေနတဲ့ ခၽႊန္တက္တဲ့ ေက်ာက္ေစာင္းနဲ. တူမလားပဲ။)
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ခင္ဗ်ားကေတာ့ အရာရာ(အစဥ္အလာ ၿဖစ္ထြန္းေနတာ)ကို သေဘာမေတြ.တဲ့သူ။အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္စမွာပဲ တစ္ေလာကလံုးကို သမ္းေ၀စရာလို. ၿမင္တတ္သူ။ခင္ဗ်ားအေဖနဲ.လည္း မတူတဲ့သူ။ခင္ဗ်ားအေမနဲ့လည္း မတူတဲ့သူ။တၿခားဘယ္သူနဲ.မွလည္း မတူတဲ့သူကိုး။
မွန္ထဲမွာ နွုတ္ခမ္းေလးတြန့္ရံု ခင္ဗ်ားၿပံဳးေနတာ ၿမင္ရတယ္။ၿဗဟၼာႀကီးတစ္ေယာက္ေတာင္ ခင္ဗ်ားေရွ့မွာ ရွက္ၿပီး လဲေသသြားနိုင္တဲ့ အၿပံဳးမ်ဳိးနဲ.ေပါ့။ ။
သစၥာနီ
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ
Tuesday, 3 May 2011
လူ၏ကြန္တိုမ်ဥ္းမ်ား
0 comments:
Post a Comment