အထက္တန္းက်တဲ့ေရ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
အႏုပညာ ‘ေႏြဦး’ ေပါက္ရာသီကို မညာခ်င္ဘူး။
လိႈင္းပုတ္ခံ ေက်ာက္ေဆာင္ကို မညာခ်င္ဘူး။
အဆုတ္ရဲ႕အလုပ္ကို မညာခ်င္ဘူး။
သစ္သီးတလံုး သီးတိုင္း သင္တို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။
ပန္းတပြင့္ ပြင့္တိုင္း သင္တို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ေအဒီ ၁၉၈၈
မတ္လ ၁၃ ရက္
သီရိေခတၱရာၿမိဳ႕
အခ်စ္ေရ ...
ညစ္ညမ္းတဲ့ လမ္းမမ်ားနဲ႔
ငါ့ရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္
လက္ဖက္ရည္တခြက္သာ
သစၥာရိွပါေစေတာ့
ဆာဟာရကို
အာဟာရလို႔ ထင္တယ္။
(၁)
အဲဒီလိုနဲ႔
မေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ေကာ္ဖီတခြက္အတြက္
လက္ေဆာင္ေတြ ေပးခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အခ်စ္ေရး အဆင္မေျပတဲ့
အခန္းထဲက ေၾကးမီးျခစ္ႀကီးအတြက္လည္း
သစ္သီးအခ်ိဳေတြ ယူေဆာင္လာခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
႐ူးသြပ္ေနတဲ့ ေႏြဦးအတြက္လည္း
အိပ္မက္လွလွတစံု
လံုျခံဳစြာ ေပးပို႔ၿပီးၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ခရီးထြက္သြားတဲ့
စီးကရက္မ်ားနဲ႔လည္း
စာအျမန္ ဆက္သြယ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေလက ေႁခြခ်သြားတဲ့
ေသခ်ာမႈေတြအတြက္
သီခ်င္းလက္ေဆာင္ပို႔ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ႏွင္းမရိွတဲ့ ေဆာင္းအတြက္လည္း
ေကာင္းကင္တခုေပးခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ဘ၀အတြက္
ဇလေဗဒအခ်က္အလက္ေတြလည္း
ဆက္လက္စုေဆာင္းခဲ့ၿပီ။
ေမေမေရ ...
ျမစ္ေတြကို က်ေနာ္စီးခဲ့ေပါ့။
(၂)
အသက္အပိုင္းအျခားေတြလည္း
နက္႐ိႈင္းသြားခဲ့ၿပီ။
အပူ အေအး ေလ မိုး
အခိုးအေငြ႔ အေရြ႕
အေတြ႔အၾကံဳ အမႈန္အမႊား
အားလံုးကို စားသံုးခဲ့ဖူး
႐ူးသြပ္စြာ ခူးဆြတ္ခဲ့ဖူး
ႏူးၫြတ္စြာလည္း စြန္႔လႊတ္ခဲ့ဖူးၿပီ။
ရန္အေထြေထြေၾကာင့္
ဌာန္ေႂကြခဲ့ၿပီ။
ရန္အေပါင္းေပါင္းေၾကာင့္
ဉာဏ္ပိုေကာင္းခဲ့ၿပီ။
ေဘးဥပါဒ္အေထြေထြေၾကာင့္
အသက္ဓာတ္လည္း
ပိုလတ္ဆတ္ခဲ့ၿပီ။
လူဆိုတာ ဓာတ္လိုအပ္တာပဲ
အ႐ႈံးအျမတ္
အမုန္းနဲ႔ ေမတၱာဓာတ္
အဖိုဓာတ္ အမဓာတ္
လူေတြမွာ
ပင္ကိုအရပင္ လိုအပ္ခဲ့တာမဟုတ္လား
ေက်ာက ဒဏ္ရာကို
ေလာကတံထြာလို႔မွတ္
စာတအုပ္လို
အသာထုတ္ဖတ္သြား႐ံုပါေလ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေရခ်ိဳးခ်င္တဲ့ မိုးရတုအတြက္
႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္တေစာင္ပးခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေကာ္ဖီေသာက္တတ္တဲ့
ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ားအတြက္လည္း
ဘရန္ဒီတခြက္၀ယ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ခ်စ္သူရဲ႕အနမ္းေတြဖို႔
လမ္းေဖာက္ေပးခဲ့ဲၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့
ကႏၱာရႏွစ္မ်ားနဲ႔လည္း
သစၥာထားခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အမွန္တရားကိုလည္း
ထမင္းစားဖိတ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေနၾကာပြင့္ေတြကိုလည္း
ေနသာခြင့္ေပးလိုက္ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အဆုတ္နဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔ခဲ့တဲ့
အိပ္မက္ေတြကိုလည္း
ဘိလပ္ရည္ တိုက္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
လူ႔နယ္ပယ္ရဲ႕
အနည္အႏွစ္မ်ားအတြက္လည္း
အထည္အသစ္အဆန္းေတြ
လက္ကမ္းခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
လြတ္လပ္ေရးကဗ်ာအတြက္
ေျမတကြက္ ထြန္ယက္ၿပီးခဲ့ၿပီ။
ရန္သူမဲ့ဘ၀မွာလည္း
ငါ က်ေနာ္ မေပ်ာ္ေတာ့ပါ
ခ်စ္သူမဲ့ဘ၀မွာလည္း
ငါ က်ေနာ္ မေနတတ္ေတာ့ပါ
ပိုလွ်ံေသာေရ
ပ႐ိုတိန္းအစအန အေလအလြင့္
စံလြန္ဖိအားအဆင့္ဆင့္ျဖင့္
ငါ့အသက္႐ႈပြင့္မ်ား
ေကာင္းမြန္ခိုင္ခံ့စြာပင္
ရင္ေမာခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
လူ႔ဘ၀ကို ‘ယုဇနပင္’ ေလးမွာ အသာခ်ိတ္
‘ဒူးယား’ တလိပ္နဲ႔လည္း
အိပ္ေပ်ာ္တတ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ဘ၀ရဲ႕၀န္ေဆာင္အား
ေလာကႀကီးကို
ဥယ်ာဥ္အသြင္ တင္ေဆာင္သြားႏိုင္ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အလိုမျပည့္မႈကို
ငါ အလိုရိွခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
နာက်င္မႈေတြလည္း အရသာျဖစ္ခဲ့ေပါ့။
အခ်စ္ေရ ...
ကန္ေရထဲကို ကိုင္းေနတဲ့
ကံ့ေကာ္ကိုင္းတကိုင္းလို ေနတတ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
‘ခ်ိဳေပါ့က်’ လက္ဖက္ရည္တခြက္လို
အသက္ရွင္တတ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ဘ၀ရဲ႕ဒဏ္ခံအား
ဂုဏ္သတၱိေတြ ျမင့္မားခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
စံပယ္တပြင့္လို
တကယ္ပြင့္မယ္ဆိုရင္
တင့္တယ္စြာ ပြင့္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အရသာခ်ဥ္စူးစူး
ဆူးဖက္ေသာ္လည္း ခူးရက္စရာမျမင္တဲ့
ဆူးပင္တပင္လို
ယဥ္ေက်းစြာ ငါေနတတ္ခဲ့ၿပီ။
အို ...
ငါအိပ္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္တို႔
ငါရိပ္ခဲ့ေသာ အရိပ္တို႔
ငါမွ်ားခဲ့ေသာ ငါးကို ငါ စားခဲ့ရေခ်ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ၾကံဳသမွ် ဖုန္မထေတာ့ပါ
ဘ၀ကို အရသာတစိမ့္စိမ့္
ပင္လယ္စင္ေရာ္ေတြလို
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပ်ံ၀ဲႏိုင္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အသက္သံုးဆယ့္တစ္ဆိုတဲ့ ခြက္တစ္ခုမွာ
လူ႔နယ္ပယ္ရဲ႕ ထုထည္ေတြ
‘ကယ္လိုရီ’ ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ေရထု ေျမထု ေလထုနဲ႔ ေသမႈေတြၾကား
မယားတရားနဲ႔ ဆားခတ္လို႔ စားေတာ့
ေနမႈက
ပါးလွပ္ ထူထပ္ လွပလွခ်ည္ရဲ႕
ငါတပ္မက္ခဲ့ေခ်ၿပီ။
အခ်စ္ေရ ...
လူေတြက
‘တူ’ တံဆိပ္ေထာပတ္ကိုလည္း
ကိုးကြယ္ၾကတယ္။
ဘ၀လမ္းခရီးဟာ
၀မ္းမီးနဲ႔ ၿပီးရမွာလား
ငွက္ဆိတ္တဲ့ သစ္စည္းတစည္းမွာေတာင္
အဓိပၸာယ္ေတြ သိပ္သည္းခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေနညိဳခ်ိန္ ‘ဘား’ ကေလးမွာ
ဘ၀ကို ခပ္ပါးပါးလီွးရင္း
ကမာၻေလာကႀကီးကိုလည္း
အရက္နဲ႔ ျမည္းတတ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အခ်ိဳရွာ တမာေတြ႔ေသာ္လည္း
‘ပိုကာ’ မပါဘဲ ေဒါင္းတတ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အငိုအရယ္ ဇာတ္ေတြၾကား
ခ်ိဳ ခ်ဥ္ ငန္ စပ္
အရသာဓာတ္ေတြၾကား
ဘ၀ကို အျမတ္တႏိုး ထမ္းပိုးခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အဲလ္ဘတ္ကမူးနဲ႔ ျခဴးေဆးလိပ္ကို ဖြာရင္း
ဆိုးရြားတဲ့ ရာသီဥတုကိုလည္း
ကဗ်ာနဲ႔ ျပဳျပင္တတ္ခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
အထူးထူး အျပားျပားေသာ ဆူးၾကားမွ
လူလားေျမာက္ရန္ သိခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေန႔မ်ားရဲ႕ အစိုအေျခာက္
ေရႊသြားနဲ႔ ေႏြပိေတာက္ကို
အပ်ိဳေပါက္လို ၿငိခဲ့ၿပီ။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေဟာဒီ အိုဇုန္းဓာတ္အလႊာထဲမွာ
က်ေနာ္ႀကိဳက္တဲ့ ေရႊမင္းသမီးကလည္း
ဟိုတုန္းကလိုပါပဲ
အႏုပညာစံပယ္ျပံဳးေတြနဲ႔။
သူငယ္ခ်င္းေရ ...
ကိုယ့္လူတို႔ေရ ...
ကမာၻႀကီးေရ ...
လက္ဖက္ရည္တခြက္မွ်ပင္
တည္ခင္းဧည့္မခံႏိုင္ေသာ
အမွန္တရားထံ လာလည္ပါ။ ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
0 comments:
Post a Comment